بررسی اثر ضد باکتریایی مشتقات جدید تیازول، ایمیدازولیدین و تتراهیدروپیریمیدین علیه باکتری های بیماری زای گرم منفی

مقدمه: گسترش سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک ها در باکتری های گرم منفی بیمارستانی، تهدیدی جدی برای بیماران، کارکنان بیمارستان ها و سلامت عمومی به شمار می رود. محققین، شناسایی و استفاده از ترکیبات جدید ضد باکتریایی را، یکی از مؤثرترین راه حل ها برای مقابله با این تهدیدات می دانند. مشتقات تیازول، ایمیدازولیدین و تتراهیدروپیریمیدین از شناخته شده ترین ترکیبات جدید ضد باکتری هستند. در این مطالعه، اثر ضد باکتریایی ترکیبات پیش گفته، بر سه پاتوژن گرم منفی بیمارستانی proteus mirabilis، shigella dysenteriae و acinetobacter baumannii مورد بررسی قرار گرفت. روش ها: برای بررسی اثر ضد باکتریایی ترکیبات، روش انتشار در چاهک همراه با اندازه گیری قطر هاله ی مهار رشد به کار گرفته شد. از روش رقیق سازی در پلیت 96 خانه، جهت تعیین حداقل غلظت بازدارندگی رشد (mic یا minimum inhibitory concentration) استفاده گردید. یافته ها: از میان مشتقات ایمیدازولیدین، تتراهیدروپیریمیدین و تیازول، تنها ترکیب تیازول 4 بر باکتری های مورد بررسی اثر مهاری داشت. در آزمایش ها، قطر هاله ی 4/16 و 3/19 میلی متر و mic 125 و 5/62 میکروگرم بر میلی لیتر، به ترتیب برای اثر مهاری بر باکتر ی های proteus mirabilis و shigella dysenteriae برای این ترکیب ثبت گردید. البته، خود این مشتق بر acinetobacter baumannii هیچ گونه اثری نداشت. نتیجه گیری: در این مطالعه قدرت مهاری یکی از مشتقات جدید تیازول بر دو باکتری shigella dysenteriae و proteus mirabilis نشان داده شد و می توان با انجام آزمایش های تکمیلی in vitro و in vivo و شناخت بیشتر خواص درمانی و سمیت این ترکیب، به استفاده از آن برای مقابله با باکتری های بیماری زا امیدوار بود.